لباس هایی که بر تن می کنیم نباید موجب آزار دیگران شود.

از سنین بسیار پایین به کودکان آموزش داده می شود که لباسی که می پوشند نوعی بیان است که نباید دیگران را آزار دهد.

این درس پرهیز از لباس‌هایی با جیوه توهین‌های نژادی یا نمایش فعالیت‌های غیرقانونی خوب است .

در سنین پایین یاد بگیرید، مگر اینکه محدودیت‌ها بیش از حد انجام شود.

دختران اغلب قربانی محدودیت‌های شدیدتر می‌شوند.

و حتی اگر محدودیت‌های پوشش آنها ممکن است حداقل به نظر برسد.

توجیهی که در پشت سر گذاشتن آنها وجود دارد اغلب برای تصویر دختران از خود مضر است.

وقتی به دختران و زنان جوان متن تشکر آموزش داده می‌شود که شانه‌ها یا زانوهایشان باعث حواس‌پرتی می‌شود.

توانایی احساس راحتی در پوست خود را از دست می‌دهند و این برای ایجاد حس عشق به خود و پذیرش خود ضروری است.

اگر با این اصطلاح آشنا نیستید، «لباس‌کد» بودن به این معناست که توسط یک معلم یا شخصیت مرجع در یک موسسه به دلیل لباس نامناسب فراخوانی یا نوشته شده باشید.

این همیشه چیز بدی نیست، بسته به قصد و عواقب لباس پوشیدن.

گاهی اوقات، یک کد لباس طبع لیمو شیرین می تواند منجر به حذف یک لباس توهین آمیز شود که مفاهیم نژادپرستانه یا جنسیتی را نشان می دهد.

این نمونه ای از مواردی است که نقض کد لباس توجیه می شود.

زیرا قصد دارد همه افراد در موسسه احساس امنیت و پذیرش کنند.

با این حال، اغلب اوقات ممکن است یک دانش آموز به دلایل اشتباهی با نقض کد لباس نوشته شود.

کلمه “حواس پرتی” در رابطه با لباس کردی دخترانه بند سینه بند، شانه ها، زانوها و میانی های دختران که در معرض دید قرار دارند بسیار پرت شده است.

این قسمت‌های بدن توسط اداره‌های مدرسه با نشان دادن این موضوع که بدن دختران جذابیتی دارد، جنسی می‌شوند.