آمریکای جنوبی را زادگاه بادام زمینی آستانه اشرفیه می دانند.
تایید این موضوع گلدانی است که در پرو یافت شده است که در زمانی ساخته شده است که آمریکا هنوز توسط کلمب فتح نشده بود. گلدان یادآور بادام زمینی است و همچنین با تصاویری از این محصول تزئین شده است.
اسپانیایی ها بادام زمینی را به اروپا آوردند. آنها آن را در سفرهای طولانی دریایی می خوردند. در آفریقا از بادام زمینی برای بارور کردن زمین استفاده می شد، زیرا خاک فقیر را با نیتروژن غنی می کند.
چینی های باستان از بادام زمینی برای مبارزه با سال استفاده می کردند.
در قرن هفدهم، گیاه شناسان ثابت کردند که “آجیل” را می توان به خوک ها داد، بنابراین بادام زمینی اغلب “نخود آسیاب شده” نامیده می شود. برای مدت طولانی این فرهنگ غذای فقرا محسوب می شد.
در اوایل قرن بیستم، آمریکایی ها بیش از صد محصول و محصول بادام زمینی اختراع کردند، از نوشیدنی ها و وعده های غذایی گرفته تا لوازم آرایشی، داروها و جوهر چاپ. همه اکتشافات متعلق به یک کشاورز شیمیدان کشاورزی جورج واشنگتن کارور است.
بادام زمینی حاوی مجموعه کاملی از ویتامین ها A، گروه B، D، E، PP است. سرشار از اسیدهای آمینه منحصر به فرد و چربی های گیاهی است. به عنوان مثال، اسیدهای لیونیک و فولیک چند غیر اشباع، بیوتین و سایر مواد آلی.
بادام زمینی حاوی کلسترول نیست.
بادام زمینی سطح قند خون را عادی می کند. برای افراد مبتلا به دیابت، این آجیل در مقادیر کم مفید است. بادام زمینی حاوی منیزیم است که تاثیر مثبتی بر قلب، فشار خون و متابولیسم دارد.
گردو سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند، با ضعف و استرس (خلق افسرده)، عفونت ها و ویروس ها مبارزه می کند. ویتامین B3 (نیاسین) مسئول عملکرد طبیعی مغز، بهبود حافظه، کمک به تمرکز و عدم از دست دادن تمرکز است.